محیط کشت XLD agar مرک آلمان

XLD آگار (گزیلوز- لیزین- دزوکسی کولات آگار) نوعی محیط انتخابی و افتراقی است که برای جداسازی، کشت و تمایز میکروارگانیسم های گرم منفی روده ای بهره‌گیری می شود. این محیط کشت باکتریایی عمدتا” برای جداسازی و تمایز سالمونلا و شیگلا از مثال های بالینی و غیر بالینی کاربرد می شوند. XLD آگار حاوی قندهایی مانند گزیلوز، لاکتوز و سوکروز است که منابع کربوهیدرات قابل تخمیر را فراهم می کنند. عصاره مخمر، منابع نیتروژن، کربن و ویتامین های لازم برای رشد اندامگان را فراهم می کند. علاوه بر این این پیرامون کشت در بر گیرنده اسید آمینه لیزین، املاح آهن و معرف فنل رد است. شاخص فنول رد رنگ قرمز محیط کشت را فراهم می کند که بعد از تخمیر لاکتوز به رنگ زرد تغییر می کند و پس محیطی بسیار افتراقی برای تخمیر کننده های لاکتوز و غیر تخمیر کننده های لاکتوز می باشد. به طور کلی تخمیر قند مایه تفریق pH می شود و شاخص فنول رد این را با تغییر دادن به رنگ زرد ثبت می کند بیشتر باکتری های روده ای، از دسته سالمونلا، می توانند گزیلوز را برای فرآوری اسید جذب کنند و محیط به رنگ زرد تغییر کند اما کلنی های شیگلا توانا به تخمیر گزیلوز نبوده فلذا رنگ پیرامون همچنان قرمز باقی می ماند. با این حال، سالمونلا نیز تیوسولفات را متابولیزه می کند لغایت سولفید هیدروژن تولید کند، که منجر به برپایی کلنی هایی با مراکز سیاه می شود و از این طریق با کلنی های شیگلا کاملا متمایز می شود. سدیم دئوکسی کولات راهبند رشد ارگانیسم های گرم مثبت می شود. علاوه بر این، سدیم کلرید ترازمندی اسمزی را در محیط حفظ می کند و در ضمن آگار موجود در پیرامون عامل تقویت کننده است. دیگر انتروباکتریاسه ها از دسته E. coliهم لاکتوز موجود در پیرامون را لغایت بی گمان قابل ملاحظه ای تخمیر می کنند